کد مطلب:139973 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:284
توضیح و رفع استبعاد
همانگونه كه ذكر شد و بعدا به تفصیل خواهیم گفت، عده ای از یاران حضرت سیدالشهداء علیه السلام تعداد نفرات زیادی از دشمن را كشتند و یا مجروح ساختند.
ابن شهرآشوب مازندرانی در مناقب و محمد بن ابی طالب در مقتل می نویسد كه عده حضرت سیدالشهداء علیه السلام در مبارزه روز عاشورا، یكهزار و پنجاه نفر را شكست بغیر از آنان كه به دست ایشان مجروح شدند. (ص 17/293 عوالم)
ظاهرا كشته شدن این عده زیاد و در مدت جنگ به نظر بعید می رسد و الحق كه بسیار زیاد بعید است كه فردی در مدت زمان اندكی بتواند این همه دشمن را از پای درآورد و به قتل برساند و خود مورد هجوم و حمله دشمنان از خبر باشد دشمنی همچون شمر بن ذی الجوشن كه وقتی حضرت حسین علیه السلام به او می فرماید:
آیا مرا می كشی و نمی دانی كه من كیستم؟ در جواب می گوید:
من تو را خوب می شناسم: مادرت فاطمه زهرا و پدرت علی مرتضی و جدت محمد مصطفی (صلوات الله علیه) می باشد (ص 17/300 عوالم)
برای رفع شبهه در استبعاد گوییم. همانگونه كه گفته شده است و
بعدا ما نیز آنرا شرح می دهیم بعضی از دوستان حضرت كه در كوفه بودند و نتوانستند خود را به حضرت برسانند برای وصول به مقصد راه را منحصر در آن دیدند كه با قشون مخالف از كوفه خارج شده و در كربلا به هر نحو شده، خود را به كعبه آمال و مقصود برسانند عده ای از اینان كه طبق صورتیكه بعدا متذكر می شویم (قریب 23 نفر موفق شدند كه خود را از دشمنان جدا ساخته و در ركاب حضرت شهید شوند اما دیگران توفیق نیافتند.
به نظر می رسد كه این دوستان كه اكنون به صورت دشمن جلوه گر شده اند هرگاه كه جنگ مغلوبه می شد و صحنه كارزار از حمله یكی از یاران حضرت سیدالشهداء علیه السلام مضطرب و پریشان می شد و دشمنان همچون روباه از مقابل شیران فرار می كردند اینان دست یافته و به كشتن آنها می پرداختند بنابراین، آن یار وفادار و اینان جمعا تعداد زیادی از مخالفین را می كشتند (این نظریه نویسنده است تا اهل تحقیق چگونه قضاوت كنند.)
ابن شهرآشوب مازندرانی در مناقب و محمد بن ابی طالب در مقتل می نویسد كه عده حضرت سیدالشهداء علیه السلام در مبارزه روز عاشورا، یكهزار و پنجاه نفر را شكست بغیر از آنان كه به دست ایشان مجروح شدند. (ص 17/293 عوالم)
ظاهرا كشته شدن این عده زیاد و در مدت جنگ به نظر بعید می رسد و الحق كه بسیار زیاد بعید است كه فردی در مدت زمان اندكی بتواند این همه دشمن را از پای درآورد و به قتل برساند و خود مورد هجوم و حمله دشمنان از خبر باشد دشمنی همچون شمر بن ذی الجوشن كه وقتی حضرت حسین علیه السلام به او می فرماید:
آیا مرا می كشی و نمی دانی كه من كیستم؟ در جواب می گوید:
من تو را خوب می شناسم: مادرت فاطمه زهرا و پدرت علی مرتضی و جدت محمد مصطفی (صلوات الله علیه) می باشد (ص 17/300 عوالم)
برای رفع شبهه در استبعاد گوییم. همانگونه كه گفته شده است و
بعدا ما نیز آنرا شرح می دهیم بعضی از دوستان حضرت كه در كوفه بودند و نتوانستند خود را به حضرت برسانند برای وصول به مقصد راه را منحصر در آن دیدند كه با قشون مخالف از كوفه خارج شده و در كربلا به هر نحو شده، خود را به كعبه آمال و مقصود برسانند عده ای از اینان كه طبق صورتیكه بعدا متذكر می شویم (قریب 23 نفر موفق شدند كه خود را از دشمنان جدا ساخته و در ركاب حضرت شهید شوند اما دیگران توفیق نیافتند.
به نظر می رسد كه این دوستان كه اكنون به صورت دشمن جلوه گر شده اند هرگاه كه جنگ مغلوبه می شد و صحنه كارزار از حمله یكی از یاران حضرت سیدالشهداء علیه السلام مضطرب و پریشان می شد و دشمنان همچون روباه از مقابل شیران فرار می كردند اینان دست یافته و به كشتن آنها می پرداختند بنابراین، آن یار وفادار و اینان جمعا تعداد زیادی از مخالفین را می كشتند (این نظریه نویسنده است تا اهل تحقیق چگونه قضاوت كنند.)